วันจันทร์ที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

ความรักของเรา3คน

ผมเป็นผู้ชายที่หลงรักผู้หญิง พร้อมกันสามคนครับ รักมาก . . . รักจนไม่รู้ว่า ผมรักใครมากกว่าใคร ... รู้แต่ว่าผม ... ไม่สามารถเลือกใคร เพียงคนหนึ่งคนเดียวได้ ไม่สามารถขาดใครคนหนึ่งคนใดได้ ผู้หญิงคนแรก เป็นคนที่คอยดูแล เอาใจใส่ ห่วงใยผมเสมอ ผมรู้ว่าเธอรักผม มากกว่าชีวิตของเธอเสียอีก หลายปีมาแล้ว ที่เธอทำงานหนักเพื่อผม ทำงานหนักยิ่งกว่าคนรับใช้ผมเสียอีก แม้บางครั้งเธอดูจะจู้จี้ขี้บ่นไปบ้าง . . . แต่ทั้งหมดทั้งสิ้น ผมรู้สึกได้ด้วยหัวใจว่า . . . ผมเป็นคนที่เธอรักที่สุดในโลก ถึงแม้ว่าในนาทีนี้ เราจะอยู่ห่างไกลกันบ้าง . . . แต่เธอ . ยังอยู่ในหัวใจของผมเสมอ ผมยังจำอ้อมกอดอันอบอุ่นของเธอ สายตาอันอ่อนโยน . . . หัวใจที่พร้อมจะร้องไห้ เมื่อเวลาที่ผมเจ็บปวด ผู้หญิงคนที่สอง เป็นคนที่ผมใกล้ชิดที่สุดคนนึง ในวันนี้ . เธอเป็นกำลังใจให้ผมต่อสู้ เป็นที่ปรึกษา เวลาที่ผมมีปัญหา เป็นคนที่ผมยอมที่จะแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็น. . . เธอเป็นคนแรกที่จะยื่นมือมาดึงให้ผมลุกขี้นในวันที่ผมพลาดล้มลง และเมื่อผมเงยหน้ามาสบตากับเธอ ผมก็จะรู้ในทันทีว่า ผมจะต้องสู้ต่อไป ผู้หญิงคนที่สาม ร่าเริง บริสุทธิ์ ดวงดาอันซุกซนของเธอ ทำให้ผมมีรอยยิ้มได้เสมอ แม้ในเวลาที่แสนเหน็ดเหนื่อย ผมรู้สึกถึงการมีความสุขที่สุดในโลกเมื่อมีเธออยู่ในอ้อมกอด ผมชอบแอบมองเธอเวลาเธอนอนหลับ ชอบแอบสูดดมเส้นผมของเธอ กลิ่นยาสระผมจาง มันทำให้ผมมีความสุขเหลือเกิน เธอเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกแทบตายเมื่อเห็นเธอเจ็บปวด คำพูดเพียงคำสองคำของเธอ สามารถทำให้โลกทั้งโลกสว่างสดใสอย่างไม่น่าเชื่อ ในความรู้สึกของผม ผมคงรู้สึกว่า ผมเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกได้ . . . ถ้าวันนึงผมกลับมาถึงบ้าน แล้วพบเธอทั้งสามคน อยู่ในบ้านผมพร้อม ๆ กัน ผมคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก ที่ได้ยินเพียงคำพูดบางคำ " หิวมั๊ยลูก " ... " เหนื่อยมั๊ยค๊ะที่รัก " .. " หนูคิดถึงพ่อค่ะ "

ไม่มีความคิดเห็น: